Sakın yumuşatmayın

Sigara tiryakisi dostlarım kusura bakmasınlar, sigara yasağının 19 Temmuz’da başlanacak olan yeni aşamasının eksiksiz bir şekilde uygulanmasından yanayım. Kahvehane, birahane, eğlence yerleri gibi mekânlarda da açık ya da kapalı yerlerde sigara içilmesine kesin olarak izin verilmemeli!
Bunu, bu yasağı yumuşatma çabalarının yoğunlaştığı şu sırada yazıyorum. İleri ülkelerden kovulmuş sigara lobileri, bazı turizm işletmeleri, bar ve kahvehane sahipleri son bir çığlık atmaktalar.
Sakın ha!
O günü düşünerek paniğe kapılan tiryaki dostlarıma empati duyuyorum ama hiç sempati duymuyorum.
Zamanında ben de sigara içtim. Mahalle baskısı sonucu hepimiz tiryakiydik. Üniversite yıllarında, sıkıyönetim yasakları nedeniyle dışarı çıkamadığımız ve sigara alamadığımız için izmaritlerden topladığımız tütünlerden sigara yaptığımız bile oldu.
Boğazı kurum dolu, ağzı leş gibi uyanmanın ne demek olduğunu bilirim.
O zamanlar bile biliyordum ki, içtiğim bir paket sigaranın üç, bilemedin beş tanesinden zevk alıyordum. Ötekiler el alışkanlığı ile içilmiş sigaralardı.
Sigarasız yaşayabileceğimizi düşünemezdik.
12 saatlik Amerika yolculuklarında sigaranın yasaklanacağı söylenince nasıl paniğe kapılmıştık.
TRT’nin hemen tüm programlarında, bu arada benim 1975 yılında başlayan ‘Kitaplar ve Düşünceler’ programında püfür püfür sigara içerdik. Programın süreklilerinden Hilmi Yavuz bile o zaman yalancıktan değil, sahiden sigara içerdi!
Otobüsler vapurlar trenler duman altıydı. Dolmabahçe stadında açık trübünden yangın yeri imiş gibi sigara dumanı yükselirdi.
Son yıllarda, o sigaralı yılların bedelini ödüyoruz. Hastaneler sigara kurbanlarıyla dolu.
Ben çok ağır bir bedel ödedim: Akciğer kanseri, dört yakın arkadaşımı aldı götürdü. Dördü için de ciğerim yanıyor.
Artık sigara konusunda hiçbir mazereti dinleyecek halde değilim. 
İster açık olsun ister kapalı, başkalarının da nefes aldığı ortamlarda sigaranın bırakılıp bırakılmaması
bir bireysel özgürlük konusu değildir. Kimsenin başkalarına zarar vermeye hakkı yoktur. Hatta kendisine bile böyle zarar vermeye hakkı yoktur.
Çünkü bireysel zaafının toplumsal faturaları vardır.
Bu meredi bırakmak zorundayız. Bu zıkkıma daha fazla kurban vermemeliyiz.
Eski bir tiryaki olarak söyleyeyim: Sigarasız içki de daha iyi gidiyor, yolculuk da!