Sigarayı unutalım

 

“Sigarayaokula başlarken başladım ama o yılları saymıyorum. 13 yaşından itibaren paket taşımaya başladım. 30 yıl içtim. 15. yılda 6 ay içmezsen bir daha içmezsin dediler. 7 ay içmedim. Bırakmak çok zor olmuştu. Yürürken dengem bozuluyor, konuşurken, düşünürken konsantre olamıyordum. Gece uyku tutmuyor, terleme nöbetleri geliyordu. 7 ayın sonunda ‘Ama haydi yak bir taneden bir şey olmaz’la yeniden başladım. Ve ikinci sigaralı dönem başlar başlamaz ‘Ben yanlış yaptım içmemeliyim, hemen bırakmam şart’ dedim. Çünkü özellikle gece yatakta nefes alırken zorlanıyordum. Ama bir türlü bırak(a)madım. 15 yıl daha içtim. Bademcik ameliyatı oldum, genel anestezinin etkisi geçer geçmez yine içtim. Boğazım yaraydı ve acıdan gözlerimden yaş gele gele o gün bile 3-4 tane içtim. Ciddi bir zatürree geçirdim, bir aydan fazla süren tedavi süresince bir gün bile bırak(a)madım, içtim. Benim için sigarayı içmiyor, yiyor derlerdi. Sabah 06.00’da uyanır uyanmaz ilk işim sigara yakmak olurdu. 30. yılın sonunda günde 2.5-3 paket içiyordum. 43 yaşımdaydım. Eşimle akciğer kanseri olan bir tanıdığın evindeydik. Adamın son günleriydi. O kadar zayıflamıştı ki sanki vücudunda, et, kas hiç kalmamış, kemikleri deriyle kaplanmış gibiydi. Biz oradayken öldü. Bir hafta-on gün kadar daha içtim. 14 Kasım 2000’de saat 09.55’te işyerimde sabah toplantısına girmeden önce sigaramı içip bitirdim ve ‘Tamam bu son’dedim. 9 yıl dolmak üzere içmiyorum. Bırakılmayan bir şey olsa ben bırakamazdım. 15 yıl sonunda 7 ay içmediğimde ‘pırıl pırıl’nefes alıyordum. Bugün nefes alırken bazen ‘hırlama’duyuluyor. Kıssadan hisse: 19 Temmuz’a kaç gün kaldı, sigarayı bir an önce bırakın. Çünkü 15 yıl içip bırakmakla 30 yıl içip bırakmak arasında ciddi fark var.”