Sigaradan kurtulma günlüğü
Sigaradan kurtulma günlüğü…, Gazeteport, 29.07.2009,
Gazeteport, 29.07.2009, Yavuz SEMERCİ, yavuz.semerci@gazeteport.com
Kahve veya çay, sigarasız içilir mi?
Sigara tüttürmeden içki sofrasında zaman geçer mi?
Hele yazı yazarken onsuz olur mu? Hüzünlü hallerimizin en büyük yardımcısı o değil mi?
Sigarayı bırakırken, onunla vedalaşırken işimin kolay olmayacağını düşünüyordum.
Hayat onsuz zevksiz olmayacak mıydı ?
Sigaradan arınma sürecinde (8 gündür) yaşayabileceğim sıkıntıları abartmışım. Onsuzlukla başa çıkacak 3 şey geliştirdim.
Günde neredeyse 4 litre su içiyorum. Elimde sürekli bir şişe su ile dolaşıyorum .
Her gün 1 saat yürüyorum ve yürüyüş sırasında kendime terapi yapıyorum.
Nasıl mı?
Sigaranın zararlı olduğunu bilmeme rağmen ondan neden vazgeçemiyoruz?
Bir arkadaşımın dediği gibi refleks hareketleri denetleyen yazılımdaki ilgili kodlar yüzünden.
Sanırım, bir kaptanın makine dairesine tam yol ileri komutu verdikten ve başka komut ile bu talimatı değiştirmediği, sürece geminin tam yol ileri gitmesine benziyor durumumuz .
Doğuştan öğrenilen şeyler belli: Yaşamak için nefes al, su iç ve yemek ye…
Gerisini öğreniyoruz. Sigara içmek de böyle. Sigara içmeyi öğrendim ve ilgili noktalara artık hep içilecek komutunu verdim. Ne zaman? yıllar önce ve her daim bu talimatı tekrarlamışım.
Şimdi aynı noktalara sigara içilmeyecek komutunu veriyorum. Anlayacağınız bilinçaltım ya da neyse adı onunla her gün bir saat kavga ediyorum.
Sigarasız da yaşanabileceğini öğretiyorum kendime . Kaptan ben olduğuma göre ilgili birimler beni dinleyecek.
Bu noktada bir hatırlatma:
Geçmiş bırakma deneyimlerinde günde bir tane veya iki tane içeyim dediğim olurdu. İçerdim de. Ama bir tane yaktığınızda, bilinçaltınız sizin yeni komutunuzu geçerli kabul etmiyor ve ardından yeniden sigaraya başlatacak kadar güçlü iç sinyaller gönderiyor. Bu nedenle bu kez aynı hataya düşmüyorum…
Bir başka şey daha yapıyorum. Kiminin “nikotin yoksunluk semptomları ” adı verdiği belirtiler başladığında (yemek sonrasında terleme, sabah kahvesinin ardından veya yazı yazarken sigara arama v.s) ağzıma bir nikotin sakızı atıyorum .
Bir de dışarıda yemek yediğimde kapalı alanları tercih ediyorum …
En büyük korkumuz sigara bıraktıktan sonra kilo alınması galiba.
Kendimi ikna edecek şu argümanı geliştirdim:
Sigarayı bırakmak sağlıklı olmaya, sağlıklı yaşamaya karar vermek değil mi ? Eğer bir insan böylesine bir bağımlılıktan “sağlık adına” kurtulabiliyorsa, kilo almaktan da kaçınabilecek yöntemler geliştirebilir. (Bu arada yürüyüş ve bol su içmekten galiba henüz kilo almadığım gibi kilo veriyorum.)
Bunları sizinle paylaşmamım nedeni, ne kadar iradeli birisi olduğumu anlatmak değil. Tam tersi böyle olsaydı, yıllar önce bırakırdım. Ben bir bağımlıydım . 9 yaşındaki oğlumun dayanılmaz ısrarlı tepkisi ve onu verdiğim sözü yerine getirme mücadelesi benimkisi.
Ancak gerçekten bırakmak isteyenlere yaşadıklarımı ve mücadele yöntemlerimi anlatırsam faydası olur diye düşündüm .
Mücadeleye kararlılıkla ve bilinçle başladığınızda, kazanacağınıza yönelik güçlü bir duyguyu sahip olacaksınız. Bende oluştuğu gibi...
İnanın gerisi kolay olacak…
Sigara tüttürmeden içki sofrasında zaman geçer mi?
Hele yazı yazarken onsuz olur mu? Hüzünlü hallerimizin en büyük yardımcısı o değil mi?
Sigarayı bırakırken, onunla vedalaşırken işimin kolay olmayacağını düşünüyordum.
Hayat onsuz zevksiz olmayacak mıydı ?
Sigaradan arınma sürecinde (8 gündür) yaşayabileceğim sıkıntıları abartmışım. Onsuzlukla başa çıkacak 3 şey geliştirdim.
Günde neredeyse 4 litre su içiyorum. Elimde sürekli bir şişe su ile dolaşıyorum .
Her gün 1 saat yürüyorum ve yürüyüş sırasında kendime terapi yapıyorum.
Nasıl mı?
Sigaranın zararlı olduğunu bilmeme rağmen ondan neden vazgeçemiyoruz?
Bir arkadaşımın dediği gibi refleks hareketleri denetleyen yazılımdaki ilgili kodlar yüzünden.
Sanırım, bir kaptanın makine dairesine tam yol ileri komutu verdikten ve başka komut ile bu talimatı değiştirmediği, sürece geminin tam yol ileri gitmesine benziyor durumumuz .
Doğuştan öğrenilen şeyler belli: Yaşamak için nefes al, su iç ve yemek ye…
Gerisini öğreniyoruz. Sigara içmek de böyle. Sigara içmeyi öğrendim ve ilgili noktalara artık hep içilecek komutunu verdim. Ne zaman? yıllar önce ve her daim bu talimatı tekrarlamışım.
Şimdi aynı noktalara sigara içilmeyecek komutunu veriyorum. Anlayacağınız bilinçaltım ya da neyse adı onunla her gün bir saat kavga ediyorum.
Sigarasız da yaşanabileceğini öğretiyorum kendime . Kaptan ben olduğuma göre ilgili birimler beni dinleyecek.
Bu noktada bir hatırlatma:
Geçmiş bırakma deneyimlerinde günde bir tane veya iki tane içeyim dediğim olurdu. İçerdim de. Ama bir tane yaktığınızda, bilinçaltınız sizin yeni komutunuzu geçerli kabul etmiyor ve ardından yeniden sigaraya başlatacak kadar güçlü iç sinyaller gönderiyor. Bu nedenle bu kez aynı hataya düşmüyorum…
Bir başka şey daha yapıyorum. Kiminin “nikotin yoksunluk semptomları ” adı verdiği belirtiler başladığında (yemek sonrasında terleme, sabah kahvesinin ardından veya yazı yazarken sigara arama v.s) ağzıma bir nikotin sakızı atıyorum .
Bir de dışarıda yemek yediğimde kapalı alanları tercih ediyorum …
En büyük korkumuz sigara bıraktıktan sonra kilo alınması galiba.
Kendimi ikna edecek şu argümanı geliştirdim:
Sigarayı bırakmak sağlıklı olmaya, sağlıklı yaşamaya karar vermek değil mi ? Eğer bir insan böylesine bir bağımlılıktan “sağlık adına” kurtulabiliyorsa, kilo almaktan da kaçınabilecek yöntemler geliştirebilir. (Bu arada yürüyüş ve bol su içmekten galiba henüz kilo almadığım gibi kilo veriyorum.)
Bunları sizinle paylaşmamım nedeni, ne kadar iradeli birisi olduğumu anlatmak değil. Tam tersi böyle olsaydı, yıllar önce bırakırdım. Ben bir bağımlıydım . 9 yaşındaki oğlumun dayanılmaz ısrarlı tepkisi ve onu verdiğim sözü yerine getirme mücadelesi benimkisi.
Ancak gerçekten bırakmak isteyenlere yaşadıklarımı ve mücadele yöntemlerimi anlatırsam faydası olur diye düşündüm .
Mücadeleye kararlılıkla ve bilinçle başladığınızda, kazanacağınıza yönelik güçlü bir duyguyu sahip olacaksınız. Bende oluştuğu gibi...
İnanın gerisi kolay olacak…