20 yıl önce..
20 yıl önce.., Hürriyet, 13.08.2009,
Hürriyet, 13.08.2009, Cengiz SEMERCİOĞLU csemercioglu@hurriyet.com.tr
20 yıl önce çekilmiş filmleri izlerken dehşete kapılıyor insan...
20 yıl önce çekilmiş filmleri izlerken dehşete kapılıyor insan...
Oyuncuların kılık kıyafeti, saçı başı bir kenara, asıl önemli olan diğer değişimler...
İlk olarak 90’ların başında izlemiştim Al Pacino’nun “Sea of Love” (Aşk Denizi) adlı filmini. Sevdiğim bir film olduğundan, sonraki yıllarda televizyonda da bir-iki kez izlemiştim.
Kanal D Home Video, DVD’sini çıkarmış. Yıllar sonra yeniden izleyince, “Ne bulmuşum bu filmde” dedim kendi kendime (Ellen Barkin’in cesur sahnelerinden başka)...
Ama beni asıl şaşırtan, 20 yıl önce ne zor koşullar altında yaşadığımız...
Filmdeki bütün bar, restoran ve parti sahneleri yoğun bir sigara dumanı altında.
Sigara içmeyen tek bir karakter yok, her kapalı mekanda bir sis bulutu var.
Bugün Avrupa ve Amerika’da, artık Türkiye’de de asla karşılaşamayacağımız bir sahne.
Oyuncuların cep telefonları da yok. Ya kulübeden konuşuyorlar ya da kocaman eski model sabit telefonlardan.
Google da yok. Bilgisayarlar ise tuğla gibi...
Al Pacino, Ellen Barkin’den şüphelenip sicilini araştıracak, bu 12 saat sürüyor. Çünkü sabah iş yerine girip bilgisayarın başına oturmalı.
Bugün olsa cep telefonundan anında öğrenir.
Sözünü ettiğim de çok eski bir tarih değil, 1990...
Ne kadar ağır akıyormuş hayat ve sigara dumanı ne korkunç ortamlar yaratıyormuş...
Bugün eskiden uçaklarda, otobüslerde, hatta minibüslerde sigara içilmesine nasıl şaşırıyorsak, 10 yıl sonra restoranlarda, kahvelerde, barlarda nasıl içtiğimize daha çok şaşıracağız...
“Aşk Denizi”ni izleyince bunu bir kez daha anladım.
İlk olarak 90’ların başında izlemiştim Al Pacino’nun “Sea of Love” (Aşk Denizi) adlı filmini. Sevdiğim bir film olduğundan, sonraki yıllarda televizyonda da bir-iki kez izlemiştim.
Kanal D Home Video, DVD’sini çıkarmış. Yıllar sonra yeniden izleyince, “Ne bulmuşum bu filmde” dedim kendi kendime (Ellen Barkin’in cesur sahnelerinden başka)...
Ama beni asıl şaşırtan, 20 yıl önce ne zor koşullar altında yaşadığımız...
Filmdeki bütün bar, restoran ve parti sahneleri yoğun bir sigara dumanı altında.
Sigara içmeyen tek bir karakter yok, her kapalı mekanda bir sis bulutu var.
Bugün Avrupa ve Amerika’da, artık Türkiye’de de asla karşılaşamayacağımız bir sahne.
Oyuncuların cep telefonları da yok. Ya kulübeden konuşuyorlar ya da kocaman eski model sabit telefonlardan.
Google da yok. Bilgisayarlar ise tuğla gibi...
Al Pacino, Ellen Barkin’den şüphelenip sicilini araştıracak, bu 12 saat sürüyor. Çünkü sabah iş yerine girip bilgisayarın başına oturmalı.
Bugün olsa cep telefonundan anında öğrenir.
Sözünü ettiğim de çok eski bir tarih değil, 1990...
Ne kadar ağır akıyormuş hayat ve sigara dumanı ne korkunç ortamlar yaratıyormuş...
Bugün eskiden uçaklarda, otobüslerde, hatta minibüslerde sigara içilmesine nasıl şaşırıyorsak, 10 yıl sonra restoranlarda, kahvelerde, barlarda nasıl içtiğimize daha çok şaşıracağız...
“Aşk Denizi”ni izleyince bunu bir kez daha anladım.